Abdullah ibn
Mesud, radijallahu anhu prenosi od Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem da je
imao običaj doviti:
Allāhumme innī
es-elukel-hudā vettuкā vel-‘afāfe vel-ginā.
“Allahu moj, od
Tebe molim Te za uputu, bogobojaznost, sigurnost (zdravlje) i zadovoljstvo
(dostatnost).” (Muslim)
Imam as-Sadi,
rahimehullah je rekao:
Ova dova je od
najsadržajnijih i najkorisnijih dova jer sadrži u sebi traženje od Allaha dobra
i vjere i dunjaluka.Tako je 'al-huda' (uputa) korisno znanje, 'al-tuka'
(bogobojaznost) je dobra djela i ostavljanje onoga što su Allah i Njegov
Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem zabranili, i ovo je traženje ispravnosti
i blagostanja čovjekove vjere.Doista, vjera se sastoji iz korisnog znanja i
prepoznavanja istine, što je uputa, i stajanja postojano na pokornosti Allahu i
Njegovom Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, a to je bogobojaznost.
'Al-afafa'
(zdravlje i sigurnost) i al-gina (zadovoljstvo i dostatnost) sadrži bivanje
sigurnim od zla stvorenja i da srce nije privrženo njima.Ono takođe sadrži
bivanje zadovoljnim sa Allahom i onim čime nas je opskrbio i traženje svega
onoga što uzrokuje da srce bude zadovoljno sa Njim.Tako sa ovim, sreća na ovom
svijetu se postiže i srce osjeća istinsku slatkoću i užitak i to je dobar
život.Tako kome god bude darovana opskrba upute, bogobojaznosti, zdravlje i
zadovoljstvo je doista postigao istinsku sreću i postigao je sve ono za čim se
može tragati kao i bivanje spašenim od svega što je strašno i užasno.“
